حضرت آیت الله مظاهری _ حفظه الله

يک توصيۀ اخلاقي

من هميشه به شما جوان‌ها يک جمله داشتم و اکنون آن جمله را تکرار مي‌کنم و تقاضا دارم به آن عمل کنيد:

جوانان عزيز مراقب باشيد گناه در زندگي شما نباشد که گناه انسان را به سقوط مي‌کشاند. گناه، زندگي را سياه مي‌کند. گناه، زندگي را تباه مي‌کند. اما ا

گر العياذبالله گناه کرديد، مواظب باشيد که در سرازيري گناه واقع نشويد که اگر در سرازيري گناه واقع شديد، نظير ماشيني است که ترمز آن بريده باشد،

سقوط مي‌کنيد و برگشتن شما بسيار مشکل است، همچنان‌که کنترل آن ماشين غير ممکن است. يعني نه خودتان مي‌توانيد کنترل کنيد و نه ديگران

مي‌توانند شما را کنترل کنند.

امّا مهم‌تر آنکه اگر العياذبالله در سرازيري گناه هستيد، مواظب باشيد که گناه را توجيه نکنيد که توجيه گناه، يک پردۀ ضخيم و يک حجاب ضخيمي براي عقل و

فطرت و وجدان اخلاقي است و توجيه گناه انسان را به جايي مي‌رساند که گناه مي‌کند و خيال مي‌کند که کار خوبي است.  بسياري از انحراف‌ها از همين

ناحيه پديد مي‌آيد. لذا قرآن کريم مي‌فرمايد: ورشکسته ترين افراد، افراد توجيه‌گر هستند. کساني که مبتلا به جهل مرکب مي‌باشند.

بنابر تعبير قرآن کريم، ورشکسته ترين افراد کساني هستند که کار بد مي‌کنند و خيال مي‌کنند که خوب است؛ يعني کارهاي خود را توجيه مي‌کنند:

«الَّذينَ ضَلَّ سَعْيُهُمْ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ هُمْ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ يُحْسِنُونَ صُنْعاً» کهف 104