ما عادت كرده‌ايم همه چيز را براي ثوابش انجام دهيم. استادي داشتم كه مي‌گفت: شما براي فهميدن بخوانيد، ثواب به پاي خودش مي‌آيد. اين بد شده كه ما اين جور بارآمده‌ايم. يعني الان مي‌خواهيم عمره برويم، اولين چيزي كه در ذهن خطور مي‌كند ثواب است. اعتكاف مي‌رويم اولين چيزي كه خطور مي‌كند ثواب است. اعتكاف فلسفه‌اش چيست؟ اعتكاف از عَكَفَ مشتق است، عُكوف يعني يك جا ايستادن. اعتكاف رمزش اين است كه شما هميشه پيش خدا بمانيد. حج هم رمزش همين است. عمره رمزش دور خدا چرخيدن است، اما ما همه را براي ثوابش انجام مي‌دهيم. آن استادم مي‌گفت: اگر آدم در تابستان براي خنك شدن وضو بگيرد وضويش باطل است، اما اگر براي خدا وضو بگيرد هم خنك مي‌شود و هم عملش صحيح است. ثواب ما را بيچاره كرده است.

زيارت جامعه را براي فهميدن بخوانيد. اين جمله‌ها عرشي است. اصلاً ببينيد «و الرحمة الموصولة» يعني چه؟ از خدا بخواهيد كه خدايا! با طهارت باطني به من بفهمان. براي همين هم هست كه علما به شرح زيارت جامعه‌ي كبيره اهتمام ورزيده‌اند. من دوست داشتم مرحوم امام راحل يك شرح مي‌نوشتند به زيارت جامعه. زيارت جامعه را علما شرح كرده‌اند. مرحوم مجلسي اول شرح كرده است، پدر علامه‌ي مجلسي كه امامي كه باج به فلك نمي‌داد، در حق او مي‌فرمايد: شيخ ارباب معرفت؛ مولانا محمد تقي مجلسي.

شرح ديگري كه خيلي ممتاز است، براي آقاسيد حسين همداني درودآبادي است كه «الشموس الطالعة في شرح زيارت الجامعة» نام دارد. ايشان همشاگردي ميرزا جوادآقا ملكي تبريزي و از شاگردان ملا حسينقلي بوده است. البته شرح ايشان بسيار مشكل است و اگر كسي عرفان نظري نخوانده باشد، از همه جاي اين شرح بهره‌مند نمي‌شود.
شرح ديگر «الأنوار اللّامِعَة» براي مرحوم سيد عبدالله شُبّر نجفي است كه آن هم شرح خوبي است. اين كتاب اگر دم دست باشد، برخي از مشكلات را حل مي‌كند.

يك كتاب ديگري كه در شرح زيارت جامعه‌ي كبيره از معاصران نوشته شده است، كتاب «ادب فناي مقربان» است از حضرت آيت‌الله جوادي آملي كه اميدواريم ايشان اين شرح را به پايان برسانند


http://farsi.khamenei.ir/others-note?id=19941